Zlinczujcie mnie

Cześć moje kochane. Ostatnio wydarzyło się DUŻO i w związku z tymi wydarzeniami zjebałam WSZYSTKIE moje postanowienia, które napisałam w poprzedniej notce. Nawet kilka dni udało mi się coś ze sobą robić, ale jednak w zaistniałej sytuacji dieta nie była na pierwszym miejscu, ale to mnie nie usprawiedliwia. Wiem jedno - nigdy nie poddam się i będę chuda, będę ważyła tyle, ile sobie wymarzyłam.

Dziś 1 dzień. Średni. Mogłoby być lepiej, ale okropnie źle się czuję i nie wiem już, co robię. Nie przekroczyłam 1000 kcal. 8h w szkole a potem 3h na mieście.

Plan na jutro? Poćwiczyć cokolwiek i nie przekroczyć 1000 kcal. Muszę się ogarnąć, a potem zaczynam HSGD, tak najlepiej od poniedziałku.

Nie chcę, żeby to wyglądało dla was, że tylko obiecuję i nic nie robię, bo to jest moim zdaniem żałosne. Po prostu czasem życie daje po dupie. Chciałabym nie mieć cholernych zaburzeń odżywiania i nie rzucać się na jedzenie, kiedy tylko wydarzy się coś nie po mojej myśli lub coś złego. To nie to, że ja nie mogę bez niego żyć, nie. Ja jestem albo uzależniona, albo uważam, że jedzenie mi pomoże załagodzić ból, którego mi nie brakowało. No ale nic mnie nie tłumaczy. Z każdym dniem próbuję walczyć z tą "chorobą", nie poddam się. Nie dość, że wygram, to schudnę.
Teraz ciężki okres w moim życiu, ale myślę, że bywały cięższe i wiem, że będzie już tylko lepiej, a najcudowniej w połowie maja lub nawet pod koniec.
Nigdy się nie poddam.
Walkę czas zacząć.
Jeśli kogoś zażenowałam moimi "postępami", a raczej ich brakiem, to przepraszam, że jestem taka chujowa, ale przynajmniej potrafię się przyznać to porażki i obiecać, że się poprawię.

Dziś okropnie bolała mnie głowa (w sumie boli nadal), nie wiem, co to za epidemia, ale ja jestem chora i wiele osób w moim otoczeniu. Ech, mam nadzieję, że ból gardła i głowy przejdzie jutro...

Kończę, bo się rozpisałam, właściwie o niczym, i tak kto to by chciał czytać :D 

Odezwę się, jak COKOLWIEK spadnie na wadze.

Trzymajcie się kochane <3