Sooo hard

Ciężko jest. Ciągle jakies załamania nerwowe, dziwne myśli. Nie potrafię się na niczym skupić. Nie chudnę, ale i też nie tyję. Czuję, że zagubiłam gdzieś siebie. Prawdziwą siebie... tą, która walczyła o swoje.

Miałam COŚ schudnąć w ferie, zostało mi 8 dni. Ciekawe czy cokolwiek schudnę, czy chuja schudnę.
Jak pisałam notkę temu, brak mi thinspiracji. To, co kiedyś na mnie działało, choć dalej to podziwiam, nie robi już na mnie wrażenia. Po prostu mindfuck, wiem.



Co powinnam zrobić? Dziwie wam się, że w ogóle wchodzicie na mojego bloga, skoro ja nic nie osiągnęłam. Czuję się jak jakieś gówno. Seriously.

Napiszę to co zawsze: zaczynam od nowa. Dziś miało być dobrze, ale nie jest, matka kazała mi spróbować jej nowego super ciasta, w ciągu dnia podjadłam sobie za dużo (to dałoby się jeszcze wybaczyć gdyby nie sernik :)), no ale cóż, świat nie stanął, kręci się dalej. Trzeba walczyć dalej, choćbym miała walczyć jeszcze milion lat, no nie? Pewnie, że tak.

Zlinczujcie mnie, nakopcie mi do dupy, żebym w końcu się ocknęła i chudła!!!
Achhh, jestem taka żałosna.